EPISODE.1
SERVER.STDOSBPH
สมัครเล่น ยิงปืน โพสท่า 510
ผมไปออกเอวี.ในตัวมันเองไม่มีอะไรมากไปกว่านี้ไม่สำคัญว่าคุณสามารถบอกคนอื่นได้หรือไม่อย่างแรกเลย ฉันไม่สนใจสายตาของผู้คนสภาพแวดล้อมที่มีเสียงดังมีเสียงดังเสมอฉันไม่รบกวนคุณแล้ว ได้โปรดปล่อยฉันไว้ตามลำพังมันเป็นอย่างนั้นสำหรับทุกคนตั้งแต่สมัยโบราณในตอนนี้ พ่อแม่ของฉันบอกให้ฉันเก็บประกาศนียบัตรมัธยมปลายไว้เป็นอย่างน้อย และฉันก็เรียนจบมัธยมปลายได้ แต่ครูที่เป็นห่วงฉันกลับน่ารำคาญ อายุเท่าๆ กันที่จีบผม ผมคิดแค่ว่าทำงานพาร์ทไทม์จะง่ายกว่าแค่ไหนและคิดจะลาออกหลายครั้งฉันคิดว่าฉันคงลอยอยู่ในชั้นเรียนถ้ามีคนถามฉันว่าทำไมฉันถึงมีชีวิตอยู่ ฉันจะตอบว่า 'ทำเพื่อตัวเอง' และถ้ามีคนถามฉันว่าฉันเป็นคนแบบไหน ฉันเป็นคนทำงานพาร์ทไทม์ ไม่ใช่นักศึกษา ฉัน ไม่มี "ชื่อเรื่อง" ที่จะทำฉันจะพูดอะไรได้ ฉันใช้ชีวิตอย่างเป็นธรรมชาติเพื่อไม่ให้สิ่งที่คิด สิ่งที่อยากพูด หรือสิ่งที่อยากพูดหายไป ฉันใช้ชีวิตโดยเคารพความละเอียดอ่อนของฉันทุกวัน "การมีส่วนร่วมในสังคมและการใช้ชีวิต" ก็เปลี่ยนจาก "วิธีการ" เป็น "วัตถุประสงค์" ทันที ฉันไม่รู้สึกอะไรเพราะตัวตนของฉันไม่ได้มีอยู่ที่พวกเขากำลังมองหาดังนั้นอย่าหยาบคายและปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียว